Trots!

Ik word geïnterviewd in het kader van een project binnen het gezondheidscentrum waar ik werk waarbij we samen met onze patiënten de zorg rondom diabetes willen verbeteren (binnenkort meer hierover!). Als we bijna aan het einde van het interview gekomen zijn, krijg ik de vraag: ‘ben je trots op je werk?’ Ja! Ik ben inderdaad heel trots op mijn werk. Er zijn regelmatig momenten waarop ik stilsta bij wat mijn werk in houdt, wat mijn werk betekent voor mensen en hoe het mensen raakt. Vooral als ik er complimentjes of bedankjes over krijg. Elke keer als dat gebeurt is dat weer een verrassing voor me, alsof ik toch steeds weer vergeet hoe belangrijk goede (dieet)zorg en behandeling is. Ik zal enkele voorbeelden van uitspraken van cliënten geven.

78-jarige man met ondergewicht die na zijn behandeling 10 kg is aangekomen: ‘ik wil u bedanken voor alle hulp en steun die u mij gegeven heeft. Dit heeft veel voor mij betekend.’

84-jarige dame die wilde afvallen en bij wie dat ook lukte: ‘iedereen lachte me uit dat ik op mijn leeftijd naar de diëtist ging omdat ik wilde afvallen. Maar u nam mij serieus en nu is het ook nog gelukt. Ik ben er zo blij mee!’

Ook mijn collega’s krijgen zulke mooie complimenten. Een kleine greep hieruit:

‘We hebben goed contact en we praten vrij en open met elkaar. Ik ben zeer tevreden; ik ben in 1 jaar 20 kg afgevallen, mijn cholesterolgehalte en bloedsuiker zijn beduidend verbeterd.’

Uitspraak van een dochter over de dieetbehandeling van haar moeder: ‘Dankzij haar [de diëtist] is het gewicht van mijn moeder weer gestegen. Ze is behulpzaam en kan zich inleven in de problemen die mijn moeder in het dagelijkse leven ondervindt.’

Daarnaast werk ik heel veel samen met huisartsen, praktijkondersteuners, fysiotherapeuten, apothekers, verpleegkundigen en artsen op het consultatiebureau en  jeugdverpleegkundigen en artsen van Volksgezondheid. Samen stemmen we zorg af, overleggen we en houden we elkaar op de hoogte. Als we onze gezamenlijke cliënten of patiënten zien opknappen, vooruitgaan en hun gezondheid voor hen merkbaar verbeterd, dan voelt dat als een succes van ons samen. Ook van samenwerkingspartners krijgen mijn collega’s en ik complimenten.

‘Dhr van R is vandaag bij mij geweest. Ik zie een duidelijke verbetering sinds hij je adviezen zo keurig opvolgt.’

‘Vanmorgen kwam hr. F v D bij mij. Wow, wat een verandering! Zijn GlycoHb is sinds maart gedaald, van 62 naar 45mmol/mmol. Echt Super! Hij vertelde me over zijn dieet, en dat hij al zo'n 9kg afgevallen is. Hij straalt er voorzichtig bij, mooi he. Wat hoop ik dat hij het vol kan blijven houden. Goed om te zien hoe jullie duurzame contact (hij komt inmiddels al jaren bij je over de vloer, toch) deze man het vertrouwen geeft om dit resultaat te bereiken.’


Ik lees dat het beroep diëtist op nr 9 staat in de lijst van beroepen die de planeet kunnen redden. People need to relearn how to eat. Our diets are costing us lives, years, happiness, and gazillions of dollars in medical expenses. So consider helping out, as a dietician or nutritionist. An ounce of prevention is worth a pound of cure (or of belly fat).

Ik ben dus trots op mijn werk. Waarom ik dit nu allemaal benoem in mijn blog? Op 19 september is het de Dag van de Diëtist. Leek mij een mooi moment voor mij en mijn collega’s om onszelf en ons beroep in de schijnwerpers te zetten.

***************************************************

Meer weten over het werk en de waarde van de diëtist? Kijk op http://dieetditdieetdat.nl/

Vind je het leuk om mijn blog te lezen? Deel het met vrienden en colllega's op Social Media!

Armoede

Ik lees een Amerikaans artikel over 10 manieren die obesitas bevorderen in de Verenigde Staten. Ze hebben allemaal te maken met leefstijl. En dan met name punten die spelen rondom de bevolking, die zij niet zelf hebben bepaald of direct in de hand hebben. De 10 punten zijn:

1.       Toenemende armoede

2.       Voedselwoestijnen (goede gezonde voeding is er slecht verkrijgbaar, het is daardoor niet de voor de hand liggende keuze)

3.       Alomtegenwoordigheid van bewerkt voedsel (calorierijk en met veel toevoegingen en zout)

4.       Onvoldoende gelegenheid om te bewegen of sporten

5.       Non-stop stress

6.       Slechte verhouding tussen werktijd en vrije tijd (hoge werkdruk, veeleisend werk)

7.       Te weinig algemene gezondheidszorg

8.       Werkloosheid

9.       Te weinig slaap

10.   Grote lobby voor fastfood 

Tijdens het lezen van het artikel realiseer ik me dat ik dit deels herken. Weliswaar op een ander niveau en op een andere manier maar toch. Nederland en Amerika zijn zo verschillend als het gaat om demografie en geografie en ook als het gaat om hoe gezondheidszorg en preventie zijn geregeld.

Obesitas komt het meest voor onder mensen  die bovenstaande criteria om zich heen hebben. Ook speelt eenzaamheid, sociale betrokkenheid, gezinssituatie, gemeenschapszin en voorbeeldgedrag een rol.

In Utrecht heeft de gemeente in 2014 een Factsheet Overgewicht gemaakt.  Als je kijkt naar hoe overgewicht over de stad en de wijken is verdeeld, dan zie je daar bovenstaande punten heel goed in terugkomen. Overgewicht en obesitas bij volwassenen én kinderen komen het meest voor in de wijken waar mensen wonen met een lage sociaal economisch status, met schulden, met slechte woningen, met veel werkloosheid, laag opleidingsniveau. Deze mensen voldoen aan de toenemende armoede, het veel aanwezig zijn van bewerkt eten en fastfood, mensen hebben zorgen over schulden, woonsituatie, werkloosheid.

In Utrecht heeft bijna vier op de tien volwassen inwoners overgewicht (38%, Utrechtse Gezondheidspeiling 2012), in enkele Utrechtse wijken is dit zelfs ongeveer de helft.

In de Utrechtse Factsheet is ook etniciteit meegenomen. Uitleg hiervoor is dat onder allochtone groepen overgewicht vaker voorkomt dan onder de autochtone groep. Vooral is er een hoog percentage Turkse (30%)  en Marokkaanse (23%)Utrechtse kinderen met overgewicht als dit wordt vergeleken met  de autochtone kinderen (6% ).

Van de mensen met een laag opleidingsniveau heeft 22% overgewicht tegenover 5% van de mensen met een hoog opleidingsniveau.

Mijn collega’s en ik hebben allemaal onze eigen vaste spreekuren in de stad. Maar in de vakantieperiodes vervangen we elkaar als we vakantie hebben. Zo deed ik het spreekuur van 2 van mijn collega’s in Zuilen / Ondiep. Natuurlijk ken ik de stad en de wijken en weet ik wel zo’n beetje wat ik kan verwachten op welke werkplek. Maar toch was het wel weer eens goed om in deze wijken spreekuur te doen. Verslavingsproblematiek, afhankelijkheid van de voedselbank, volledig ontbreken van ziekte inzicht, het waren allemaal thema’s die de revu passeerden. Ik heb dat op mijn spreekuren soms ook wel, maar nu was het continu.

Deze diversiteit van mensen en hun (opeenstapeling van ) (gezondheids)problemen blijft mij prikkelen, inspireren en motiveren om mijn werk leuk te vinden én goed te doen. Obesitas  afdoen met ‘gewoon afvallen’ is de plank volledig misslaan.

 

******************************************

Vind je mijn blog leuk om te lezen? Deel het dan op Social Media met vrienden en collega's.