Gezondste Stad

Washington is de meest gezonde stad in de Verenigde Staten. Ik hoorde het een paar weken geleden in een zomercolumn van het NOS Journaal en vandaag lees ik het ook in de Huffington Post.

De verslaggever die de zomercolumn maakte zegt in het filmpje dat hij toen hij naar de VS verhuisde, verwachtte dat hij veel dikke Amerikanen zou gaan zien. Maar in Washington waar hij werkt is het tegendeel waar. Mensen zijn er heel veel aan het sporten, fietsen naar hun werk en eten heel gezond. In de stad zijn saladebars zeer druk bezocht. Mensen houden er van gezond eten. Let wel: dit zijn mensen die in de stad wonen, een goede baan hebben en daarmee bevoorrecht zijn op de mensen in ‘small town America’. Buiten de grote steden is het gros van de Amerikanen inderdaad obees, is gezond eten veel minder beschikbaar en al helemaal niet vanzelfsprekend.

In het artikel dat ik in de Huffington post lees, er is nog een andere verklaring voor dat Washington zo gezond is: dat heeft te maken met de omgeving. Elk jaar wordt er een stad uitgeroepen tot gezondste stad van de VS (en ook vorig jaar won Washington). Hierbij wordt gekeken naar aantal mensen met obesitas, aantal rokers en aantal mensen met diabetes. Dit jaar heeft de jury een ander aspect toegevoegd aan de criteria: hoeveel procent van de bevolking van een stad op loopafstand van maximaal 10 minuten van een park woont. In Washington is dat maar liefst 95%.

Andere steden in de top 10 van de gezondste steden in de VS zijn bijvoorbeeld San Francisco en Boston. Op nummer 8 staat Seattle. Daar was ik deze zomer. Toen we daar aankwamen na 10 uur vliegen vanuit Nederland (moe, jetlag) zagen we bij het hotel dat de hele straat bordjes had waarop stond dat er niet geparkeerd mocht worden die avond, nacht en ochtend. Vanwege iets dat heette Rock & Roll. Wij waren al bang voor een zeer slechte nachtrust die eerste nacht, maar wat bleek toen we de volgende ochtend even na 7 uur de gordijnen van onze hotelkamer openden: het was een marathon. En de start was om 7 uur. Honderden renners passeerden ons. In stilte. Het enige geluid was het zachte geroffel van de loopschoenen op het asfalt. Wat een heerlijke manier om wakker te worden! Natuurlijk konden wij niet op het parkoers meelopen, maar we zijn langs de rivier gaan rennen die ochtend. Niet alleen toegankelijkheid tot buitenleven en parken speelt een rol bij bewegen, maar ook voorbeeldgedrag. Het nodigt uit tot meedoen.

In het filmpje van de NOS gaat de verslaggever eten bij een saladebar. Hij vindt het niet lekker en het is duur. Maar wel hip & happening. In Chicago waar onze reis deze zomer eindigde (plaats 17 op de ranglijst) zien we ook veel sportende mensen en gezonde eettentjes.  Met als klap op de vuurpijl een dierenwinkel City Pets die dierenvoedsel heeft dat premium, holistic, organic & raw is. Zelfs de Amerikaanse huisdieren in de stad moeten er dus aan geloven.
*************************************************
Vind je het leuk om mijn blogs te lezen? Deel ze dan op social media met vrienden en collega's.  

Mount Rushmore

Ik ben op vakantie in de Verenigde Staten. Onze roadtrip gaat door de staten Washington, Idaho, Wyoming, Southa Dakota, Minnesota, Wisconsin en Illinois. Onderweg komen we door vele Nationale Parken en daar maken we prachtige wandelingen. Alle Nationale Parken worden door toeristen druk bezocht. Vanwege de overweldigende natuur, het rijke wildleven, de uitzichten, de mooiste wandelingen, het uitgesproken landschap.

In Amerika kun je als toerist op heel diverse manieren zo’n park verkennen. Die zijn vaak enorm uitgestrekt. Yellowstone, een van de bekendste parken die wij deze keer bezochten is 9000 km2 groot. Je kunt er met de auto doorheen rijden en op parkeerplaatsen of uitkijkpunten uitstappen en foto’s maken. Van bergen, besneeuwde gletsjers, watervallen, warm water geisers (het is een vulkanisch gebied), kuddes bizons, elanden, herten. Van beren, roofvogels, zonsondergangen.

Je kunt er ook trails lopen. Dat zijn wandelpaden in zeer verschillende gradaties van moeilijkheid. Dat begint lekker Amerikaans met volledig geasfalteerde paden, of boardwalks; plankierpaden. Het kan ook een natuurpad zijn van harde grond of kiezels. Het meest avontuurlijke en extreme zijn de paden die bijna niet als zodanig herkenbaar zijn: dan ga je over rotsen, moet je snelstromende beekjes oversteken,  klimmen, klauteren, berg op en berg af. Bij elke trail staat aangegeven welke afstand en hoe moeilijk het is. Ontzettend leuk vind ik het om een urenlange uitdagende wandeling (hike) te kiezen om zoveel mogelijk natuur in de meest natuurlijke staat te zien.

In South Dakota komen we bij Mount Rushmore. Super toeristisch, maar dit willen we natuurlijk ook gezien hebben. Mount Rushmore wordt jaarlijks door bijna 3 miljoen (!) mensen bezocht. Het is een bergtop waaruit 4 gezichten van presidenten van de Verenigde Staten zijn uitgehakt: George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Zoals in elk park is het rondom de ideale foto plekken, informatie centra en de onvermijdelijke winkeltjes heel druk. Hoe verder je op de paden rondom het monument loopt, hoe minder toeristen je tegenkomt. Bij de start van de trail bij Mount Rushmore staat dat het een strenuous walk is; een wandeling die flinke inspanning vereist. Dat schrikt de meeste mensen af. Ik vind het zó jammer dat dat bordje er staat. Want het is gewoon een pad met veel hoogteverschillen. Het pad is volledig geasfalteerd, heeft prachtige trappen om naar boven en naar beneden te gaan. Iedereen zou dit kunnen lopen. Op eigen tempo. Het bordje is ontmoedigend.

We leren die dag over de bedoeling van Mount Rushmore (vrijheid is een sleutelwoord) en over hoe het gemaakt is. Tussen 1927 en 1941 is eraan gewerkt. We zien films over hoe het werd gemaakt. De verschillen tussen de werkmannen van toen en het gros van de toeristen van nu kon niet overweldigender zijn. Slanke fitte mannen die op grote hoogten klommen en werkten met zware apparatuur tegenover landerige obese Amerikanen die rond drentelen langs de uitkijkjes, die strenuous walks vermijden. Ik denk dat het misschien beter (en zoveel leuker!) was geweest als de bordjes bij het pad juist uitnodigend en een aanmoediging waren voor mensen om het te bewandelen. Je kunt tenslotte altijd meer dan je denkt.



*************************************************
Vind je het leuk om mijn blogs te lezen? Deel ze dan op social media met vrienden en collega's.

Met echte suiker

Met mijn buurvrouw ben ik op een mooie zomeravond een wandeling aan het maken in de stad. We komen langs een mooie bloemenzaak en blijven even staan om de etalage te bewonderen. Een stukje verder komen we langs een ouderwetse kleine buurtsuper. ‘Ach wat schattig, dat is nog zo’n echt buurtwinkeltje van vroeger’ zegt mijn buurvrouw. Dus ook daar gaan we even voor het raam staan kijken. Ze verkopen er Exota Limonade. ‘Priklimonade met echte suiker’ staat erop. Wat schattig. En hoe grappig ook dat dat toen een aanprijzing was, dat er echt suiker in een product is gebruikt. Terwijl juist nu zoveel mensen op zoek zijn naar producten zónder toegevoegde suiker.

In de tijd dat die limonade werd gemaakt, was suiker niet zo goedkoop als nu. Dus had het een echte waarde als er suiker aan toegevoegd was. Inmiddels is suiker wel goedkoop en is de consumptie van suiker wereldwijd verdrievoudigd in de afgelopen 50 jaar. Dat suiker goedkoop is, komt doordat er steeds meer andere vormen van suiker zijn gekomen. Bijvoorbeeld glucose-fructose siropen of maissiroop. Dit zijn suikers die in een kleine hoeveelheid aan voedsel worden toegevoegd.

Robert Lustig is een Amerikaanse kinderarts aan de Universiteit van Californië in San Francisco die veel onderzoek doet naar de effecten van suiker. Daarnaast behandelt hij kinderen met obesitas. Laatst stond er een artikel over hem in The Guardian. Hij is van mening dat suiker net zo slecht voor ons is als alcohol, cocaïne en tabak. Hij zegt: “Fabrikanten in de voedselindustrie merkten dat als zij minder vet in hun producten verwerkten en zij meer suiker toevoegden, dat mensen er meer van kochten. En toen ze nog meer suikers toevoegde, verkochten ze er nóg meer van en dat leidde tot de huidige consumptie”. Daarnaast vertelt hij dat ongeveer 80% van de 600.000 verpakte voedingsmiddelen die te koop zijn in de Verenigde Staten toegevoegde suikers hebben. Ook voedingsmiddelen waaraan je geen suiker zou toevoegen als je het zelf zou maken. Volgens Lustig is de dagelijkse fructose consumptie in de Verenigde Staten verdubbeld in de afgelopen 30 jaar.

Ook in Nederland wordt gesproken over de toenemende suikerconsumptie. TV-programma Kassa maakte er in maart een uitzending over. Professor Jaap Seidell, hoogleraar Voeding en Gezondheid aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, zegt: "Het is inderdaad zo dat we veel meer suikers binnenkrijgen dan we denken. Niet alleen door al die wisselende chemische benamingen van mono- en di-sacchariden maar ook doordat het soms wordt toegevoegd in de vorm van bijvoorbeeld "vruchtensap op basis van concentraten", appelstroop, druivensapconcentraat of melasse. Allemaal toevoegingen die een gezond imago hebben maar in feite gewoon toegevoegd suiker zijn."

Overigens zijn Nederlandse wetenschappers het niet helemaal eens met de manier waarop Robert Lustig naar suikers kijkt. Zijn mening dat obesitas wordt veroorzaakt door overmatige suikerconsumptie en dat suiker giftig en dodelijk is vinden zij ongenuanceerd en te kort door de bocht. In Elsevier had daarover een artikel.

De beste manier om minder suikers binnen krijgen draait uiteindelijk om vers koken, zo min mogelijk gebruik maken van kant & klaar of verpakt voedsel en zuinig zijn met zoete dranken. Dan is zo’n flesje Exota limonade uit de buurtsuper een echte traktatie.

*******************************************************

Vind je het leuk om mijn blogs te lezen? Deel ze dan met collega's en vrienden op Social Media.